De eerste pannekoek mislukt altijd

Amaryllis Flamingo Amadeus

Ik moet nu al glimlachen. Moet zijn pannenkoek hoor ik Jacqueline, die altijd mijn nieuwsbrief nakijkt, nu al zeggen. Ja, ik tik te snel, maak volgens de meiden op kantoor en dochter Pien te veel fouten dus ik moet ze na laten kijken. En die gaan er pannenkoeken van bakken. Nog nooit heb ik iemand pannenkoek horen zeggen, altijd pannekoek, dus schrijf ik pannekoek. En helemaal natuurlijk als je het over een mislukte hebt, dan is het helemaal pannekoek. Dat vind ik leuk, daar moet ik om glimlachen.  Amaryllis Splash

Maar het grootste binnepretje (daar heb je er weer een) komt van het terugdenken aan het bezoek van Vlad en mij aan Amaryllis kweker Ben van Geest. Wegens grote populariteit van de Amaryllis even heen om de voorraad wat aan te sterken. We kwamen aan rond koppiestijd, goede timing, en er zat flink volk in de kleine altijd gezellige kantine bij Ben en zijn broer Gerard. Een van de aanwezigen was een grote, praatgrage best wel nette man. Ik kon hem niet zo goed plaatsen, aan de ene kant leek hij mij echt wel op een tuinder maar aan de andere kant was er ook iets wat net even te netjes aan hem was. Hij had ook het hoogste woord en was een plezante man om naar te luisteren. ‘Carlos’ stelde ik mij netjes voor met een stevige handdruk, vooral van zijn kant. Van Geest (sorry voornaam vergeten) zei hij, broer van Gerard en Ben, de oudste en de wijste. Dat zijn mijn kleine broertjes ging hij verder met een grijns naar zijn broers. Ja, dat dacht ik al dat jij de oudste was antwoordde ik. Hoezo dacht jij dat al? Nou ja, dat is toch logisch, de eerste pannekoek mislukt altijd. Ben en Gerard schaterden het uit van het lachen. Altijd gezellig bij Van Geest in de kantine. Zantedeschia, vooral bij mensen die tuinieren in potten en pannen een populaire bloembol

Van de week ook even bij Dick Hoornsman wezen kijken, onze Zantedeschia leverancier. We kennen elkaar al lang, stonden vroeger al met elkaar te teuten aan de bar in de Zandloper. Dick heeft een prachtig bedrijf en levert naast Zantedeschia’s ook Tulpen aan ons. Hij was net begonnen de eerste Zantedeschia’s klaar te maken voor export naar Amerika, even een kijkje nemen in de schuur. Leuk om aan de nieuwsbrieflezers te laten zien dacht ik, de verwerking van de Zantedeschia’s in een modern bloembollenbedrijf. Zelfs ik was verbaasd hoe mooi en modern deze knollen werden verwerkt, ik laat het u zien. Zo zitten de knollen in de kist, een week of 4 geleden gerooid en eerst langzaam gedroogd in de schuur Hier moet u even goed kijken, dit is de verwerkingslijn. Linksboven in de hoek ziet u de kist waarin ik net de knollen in het zand heb laten zien. Via een lopende band komen ze in de witte partytent waar met zachte borstels het zand eraf wordt gepoetst. Heel stoffig, vandaar dat er een tent over de poetser is gezet waar alle stof wordt uitgezogen. Vervolgens zitten er mensen de knollen van de laatste stengelresten te ontdoen en komen de knollen op de weegteller. Het is een weeg-telmachine, ieder bakje waar een knol in komt te liggen wordt gewogen en de machine kukelt het bakje om als ze bij de uitgang komt met de juiste maat, of in dit geval het juiste gewicht. Vervolgens worden ze nog een keer nagekeken op maat ziek en zeer of beschadiging.

Nadat ze nagekeken zijn worden ze nogmaals geteld en, dat is leuk, op een telmachine die ik ook nog nooit had zien werken. Boven op de foto ziet u op het scherm een filmpje van de knollen die onder de machine door bewegen. Telkens als de AI in de machine een rondje denkt te zien wordt dat geteld. 189 heeft ze er al geteld, maat 16. Bij de 251 moet ze stoppen, wordt de bak verwisseld en begint ze aan de volgende bak.

En zo komen ze netjes in de bakken klaar voor verzending naar de kopers

 Mooie knollen toch

Nu we het toch over hightech hebben, ik heb nog een mooie foto om u te laten zien, het verbaasde mij ook best wel een beetje. Dit is in Engeland, Cornwall in de trekker bij Richard die Narcissen aan het planten is. Dat begint toch ook aardig op een cockpit van een Boeing Triple Seven te lijken. En dan ook nog de baas aan de telefoon… Er rijden trouwens drie van deze trekkers in de rondte op het bedrijf Varfell waar Richard werkt. Bij elkaar worden er op dit bedrijf rond de 1500 hectare Narcissen geteeld. Het is een driejarige teelt dus ieder jaar wordt er zo’n 500 hectare gerooid en weer geplant. Dit was de laatste dag planten voor de mannen, de klus zat er weer op voor dit jaar. Het is toch evengoed onwijs mooi al die modernisering.

Krijgt u nu ook bij het zien van deze foto’s zin om Narcissen te planten 😊 Er staan er nog een paar in ons webwinkeltje. Tijd om weer te stoppen, tot volgende week,

Met vriendelijke groeten,

Carlos van der Veek